In het prachtige Bathmen organiseren wij jaarlijks een survivalrun langs de Schipbeek met
verschillende parcours voor jong en oud. Zowel wedstrijdlopers als recreanten kunnen deelnemen
aan de run en zullen obstakels ter land en in het water moeten trotseren.
Gezelligheid staat voorop, en het dorpse saamhorigheid plus de passie voor de survivalsport laat
zich zien door de inzet van vele vrijwilligers, lokale sponsoren en toeschouwers die dit
sportieve evenement voor jou mogelijk maken!
De run van 2024 zit er weer op! Bekijk hieronder de uitslagen.
Lees hier meer informatie.
Alles is ergens begonnen, en ook de Schipbeeksurvivalrun heeft zo haar eigen verhaal. Lees hieronder een aantal stukken op de tijdlijn van het ontstaan van de run, tot de nieuwe generatie.
"De geschiedenis van de Schipbeeksurvivalrun weerspiegelt niet alleen de evolutie van een sportevenement,
maar ook de groei van een hechte gemeenschap"
- Organisatie Schipbeeksurvivalrun 2023
Wonend in Bathmen, maar werkzaam als politieagent bij de gemeentepolitie Deventer; Ben Steinmeijer
was als atletiek-gedelegeerde van de politie-sportvereniging ‘Hermandad Deventer’ organisator van
de jaarlijkse korps veldloop. Toch proefde hij bij de deelnemers dat ze op den duur wat anders
wilden dan vijf kilometer hardlopen. Dat hoefde je Ben niet twee keer te zeggen... Hij was op dat
moment zelf actief in de survivalruns die toen net in opkomst waren en vond dat zijn agenten ook
maar eens moesten ruiken aan deze sport.
Het werd een mini-survivalrun: er moest 3 km gefietst worden met een dienstfiets om het
Brinkgreven, vervolgens nog 3 km met een rasterpaal lopen rond de Douwelerkolk door sloten,
maïsland en een enkele touwhindernis waarna afgesloten werd met schieten met een luchtdrukpistool
(al dan niet gevolgd met een strafrondje). Prachtig was het commentaar van de agenten: "dit moeten we vaker doen!".
Iets minder prachtig was het uitwijken voor een diender die met een rasterpaal
schreeuwend aan lopen kwam dat ze ruimte voor hem moesten maken. Uiteraard had de politie geen
vergunning aangevraagd met als gevolg een mooie klacht in de krant. Na nog een kleine survivalrun
in het Wechelerveld bij Schalkhaar te hebben georganiseerd, besloot Ben een survivalrun te beginnen
in zijn woonplaats en wel in, op en rond de Schipbeek te Bathmen.
De Schipbeeksurvivalrun was geboren.
De eerste Schipbeeksurvivalrun vond plaats met 16 politieagenten. Al gauw kregen sportieve burgers
hier lucht van en wilden graag meedoen. Natuurlijk vond de politie dat een uitstekend idee. Hoe
meer zielen, hoe meer vreugd, en de burgers vonden het weer mooi om samen te sporten met
politieagenten.
Helaas had Ben niet veel materiaal om deze grotere groep een goede survivalrun aan te bieden en
ging hij praten met directeur Koops van de plaatselijke Rabobank. Die was gelijk enthousiast en
doneerde een geldbedrag waar touw en andere materialen voor gekocht konden worden. Ook sponsorde
de Rabobank jarenlang de shirts. Het gaf de run echt een boost.
Jan Klein Hazebroek was destijds werkzaam in het leger en had veel kennis van het knopen van
touwen. Toen hij zijn hulp aanbood, werd het evenement steeds groter en konden er al redelijk wat
hindernissen gebouwd worden. Ook kon Jan aan veel “afgekeurde” touwen en netten uit het leger
komen. Jan is later zelfs nog knoop-instructeur geworden bij de Survivalrun Bond Nederland.
Ondertussen werden we bijgestaan door Gerrit Lubbersen, familie, bekenden, en de scoutinggroep
'James Lovell' in Bathmen die allen een taak voor hun rekening namen. Van 16 agenten liep het
aantal deelnemers elk jaar gestaag omhoog tot ruim 200.
Er kon worden omgekleed in de sporthal, en de start en finish was inmiddels op het scoutingterrein
waar de scouts helemaal los gingen in het bedenken van zware hindernissen. Het terrein werd nogal
berucht, omdat menig deelnemer 10 meter voor de finish toch nog het begeerde rode bandje
moest afstaan. Dit rode bandje diende als bewijs dat je alle hindernissen gehaald had.
Door omstandigheden moest Jan Klein Hazebroek stoppen en had de Schipbeeksurvivalrun een
probleem, maar een oplossing diende zich al snel aan. Poppe Hooijsma en Cees Scholtens
organiseerden namens ‘Sherpa’ buitensportactiviteiten voor kinderen zoals steppen,
kanovaren, abseilen en boogschieten. Met hun kennis, materiaal, enthousiasme en kennissenkring
kreeg de Schipbeeksurvivalrun wederom een unieke draai.
Materialen zijn belangrijk, maar vrijwilligers net zo. Zonder vrijwilligers bestaat er geen survivalrun. Gelukkig werd de Schipbeeksurvivalrun steeds groter en kreeg het meer aandacht in de media, waardoor veel mensen het leuk vonden om hun vrije zondag belangeloos op te offeren aan het evenement. Dit gebeurde in de vorm van hindernissen bouwen, lunchpakketten samenstellen, post staan etc. Ook werd de sponsoring van de Schipbeeksurvivalrun door de plaatselijke middenstand gefinancierd. Iedereen had wel een (klein)-kind of bekende die deel nam aan de run. Dan ben je trots dat je in een dorp woont waar men de maatschappelijke belangen inziet van een dergelijk sportevenement. Dan verbindt sport echt! Deed je niet mee, dan kwam je wel kijken.
De Schipbeeksurvivalrun breidde uit, maar haar organisatie ook. Gerrit Lubbersen, Gerrit-Jan Vels,
Robert Jansen, Peter Egbers, Jaap Jongman, Cees Scholtens, Bob Reijnders, Liesbeth Franz en
Ben Steinmeijer hebben allen deel uitgemaakt van de organisatie en hebben gezorgd dat de
Schipbeeksurvivalrun de mooiste “zwarte” run van Nederland was (ze was officieel nog steeds
geen lid van de Survivalrun Bond Nederland). Deelnemers uit het hele land en soms zelfs het
buitenland vonden de weg naar Bathmen. Bathmen mocht zelfs het ‘NK Politie Survivalrun’
organiseren. Ook kreeg Bathmen een eigen survivalvereniging (SVB) met bijbehorend oefenterrein,
waar inmiddels ruim 150 leden bij zijn aangesloten.
Nadat anderen na jaren stopten als organisator, bleven Gerrit-Jan Vels, Liesbeth Franz,
Zeeger van de Koppel en Marcel Katerberg over. Ere wie ere toekomt; onder hun bezielende leiding
kreeg de Schipbeeksurvivalrun een duw in de rug en werd het professioneler en groter. Zo werd
ze lid van de bond en werd de start/finish verplaatst naar de Brink in Bathmen om zo nog meer
uitstraling te krijgen, maar ook deelnemers meer te bieden. Het aantal deelnemers liep nog
verder omhoog naar ruim 1300. Aanmelden en ophalen van deelnemers-pakketten vond plaats bij
de plaatselijke horecagelegenheid Boode. Daar kregen na afloop ook de ruim 250 vrijwilligers
een warme maaltijd aangeboden.
Sinds een aantal jaar wordt op de Brink een zware, imposante en bijna 50 meter
lange eindhindernis gebouwd. Na afloop kan men in hot tubs bijkomen van de inspanning.
Het schouwspel van publiek en deelnemers (die met hun laatste loodjes bezig waren)
werd jarenlang aan elkaar gepraat door opperspreekstalmeester Henk van Bussel.
Door Henk werden deelnemers op de kop in hindernissen geïnterviewd, maar ook moedigde hij ze
aan als ze helemaal stuk zaten.
Inmiddels heeft Dennis Diekerhof de plek ingenomen van Marcel Katenberg en is men alweer
volop bezig met de voorbereidingen voor de run in 2024, waar Bathmen het Nederlands Kampioenschap survivalrun
mag organiseren voor de ‘Lange Survivalrun’. Een hele nieuwe uitdaging voor zowel
deelnemers als organisatie.
Als we terugkijken op de reis van waar de Schipbeeksurvivalrun vandaan komt, met 16 politieagenten
naar een survivalrun met ruim 1300 deelnemers uit het hele land, kunnen we alleen maar trots zijn.
Het was en is een geweldige groep mensen die doeners, denkers, dromers en durvers samenbracht
in een lokale gemeenschap, die de Schipbeeksurvivalrun samen groot heeft gemaakt.
Deze geschiedenis van de Schipbeeksurvivalrun weerspiegelt niet alleen de evolutie van een sportevenement, maar ook de groei van een hechte gemeenschap.
Het is een viering van de menselijke wilskracht en het vermogen om obstakels te overwinnen.
En zo gaat de Schipbeeksurvivalrun hopelijk verder, jaar na jaar, als een levendig hoofdstuk in de
geschiedenis van avontuur en doorzettingsvermogen in Bathmen.
